Bazen hayatımızda ne kadar boş şeyler için endişe duyuyoruz,daha sonra olmadık bir haberle sarsılıp kendimizi toparlıyoruz ama bu uzun sürmüyor insanoğlunun tabiatındanmıdır bilinmez tekrar başa dönüp o ufak şeyler için endişelenmeye devam ediyoruz.
Ben mesela bir ara Aslının çok düzgün konuşmadığından kelimeleri yarım söylediğinden endişe duydum,sonra tek yönlü besleniyor doğru düzgün birşey yemiyor diye endişe duymaya başladım,çok çabuk hasta oluyor bağışıklık sistemi zayıf az emdi bu çocuk diye endişelendim hatta biz bu çocukla çok oyun oynadık aşırı ilgilendik sosyalleşmesini mi engelledik diye endişe duydum oysa ne olursa olsun Aslı doğduğu günden beri sadece sağlıklı ve mutlu olmasını dileyeceğim gerisi için asla endişe duymayacağım diye söz vermiştim kendime çok yakın bir zamanda 2 yaşında ki kızının yakalandığı kanser ile kızının yaşamı için mücadele eden bir annenin bloğunu okudum ve bir sözü tekrar beni kendime getirdi normal bir hayat süren sıradan sorunlarla uğraşan ailelere imrenerek bakıyorum inanın kendimden utandım ne kadar boş şeylerle hayatı kötüleştirdiğimi gördüm dünyada ne kadar çok insan ne kadar zor sorunlarla uğraşıp mucadele verirken kendi takıldığım şeylerden utandım...
Aslıcım canım kızım tek dileğim senin ve tüm çocukların sağlıklı ve mutlu olmanız kesinlikle seni sen olduğun için seviyorum yersiz endişelerimi annelik hassasiyetime ver sen nasıl olursan ol benim için hep özel ve güzelsin hayatımda ki en büyük aşksın sen seni sadece sen olduğun canım olduğun için seviyorum gözlerinde ki ışık sen gülünce hani gözlerinin içi gülüyor ya o bile benim gözümde en özel çocuk yapmaya yetiyor seni hayatın da gözlerin gibi hep gülsün inşallah.Dilerim sevdiğin bir işle ve sevdiğin insanlarla beslenir ruhun her zaman.
Seni çok ama çok seviyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder