Benim bir bebeğim var artık minicik ayakkabıları kapının önünde duruyor. Düşünüyorum zaman ne kadar çabuk geçiyor daha sanki dün gibi karnımda beni tekmeleyen o minicik ayaklara ait iki çift ayakkabı, görünce içim ısınıyor.
Kapının tıkırtısını duyunca hemen kapıya koşuyor bana o minik dudaklarıyla o kadar güzel gülüyor ki içim aydınlanıyor. Daha doğmadan acaba bakabilir miyim, gücüm yeter mi diye kaygılarım geliyor aklıma kucağıma aldığım anda kaybolan...
Mesai saatlerinde sona yaklaştıkça burnumda tütüyor, eve gitmeyi iple çekiyorum artık. Babasıyla parkta oynarken seyrediyorum onları babası salıncağı sallıyor kahkahaları her yeri inletiyor ikisinin de gözleri parlıyor aşk bu diyorum kendime, gözlerim doluyor.
Kokusunu her içime çektiğimde bahar geliyor bana her günü bayram havasında yaşatıyor. Bu öyle bir aşk ki gün geçtikçe büyüyor bir gün kalbime sığmayacak bu sevgi ortadan ikiye çatlayacak diye ödüm kopuyor. Benim bir bebeğim var artık içim içime sığmıyor tüm annelerin babaların yaşadığı gibi her dakikama anlam katıyor dünyanın ne kadar güzel olduğunu her dakika kulağıma fısıldıyor.
Tüm annelere, babalara… Kendini anne ve baba hissedenlere
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder