Beni üzen bir şey var bu sıralar hayatımda anlam veremediğim ,kendime itiraf edemediğim ama aklıma geldiğinde sürekli zihnimden uçup gitmesini istediğim,beni üzen biri var bu sıralar yanımda beni anlamayan yada benim anlamadığım sevdiğine inanamadığım,samimi bulmadığım...
Alışkanlık mı yoksa sıradanlık mı yoksa yaşanan sıkıntıların bünyeme ağır gelmesi mi artık mücadele verip taktir görmemek mi,eleştirilmek anneliğinin bile sorgulanması.Bırakıp gitmek istediğim bir ev var hayatımda gitmek istediğim gidemediğim çok kıymetli biri var o evde acaba ne olacak diye kara kara düşündüğüm,aklıma her geldiğinde gülüşü gözleri bir kere daha aşık olduğum kokusunu özlediğim ve acaba hangisi hayırlı onun için diye düşündüğüm.
Yanında olduğum ve artık konuşamadığım yılanların aynı olduğu bir kafeste olduğumuz ama onun farkında olmadığı ve artık söylediklerimi kuru tantana olarak değerlendirmesi, artık uzlaşamamız yada artık çaba göstermemiz mi ruhumuzdaki yaşlılık neden benim ayakkabılarımı gördüğünde sevinen sen,senin aldığın sürpriz izinlere bayram eden ben ne değişti o zamanda ben aynı ben sen aynı sen değimliydin başka pencerelerden mi bakar olduk birbirimize aramıza bir can katmışken bu can için ödediğimiz bedeller ortadadayken onu mutsuz mu edeceğiz birbirimize böyle umutsuz bakarken,içim sıkılıyor sana hatta kimseye fark ettirmeden akıttığım gözyaşlarım neden,neyin sorgusu içindeyim nedir istediğim ahhh bir bilsem,senin mutsuzluğuna,rahatsızlıklarına artık benim sebep olduğuma inanan ben nereye bu gidiş,birbirine geçmiş ilmekleri hayatın ne kadar kısa ve boş olduğunun heran bilincinde olan ben neydi sende yiten bende giden kısacık hayatta nereye kadar gider,eğer gerçekten emin olsam ben tüm bunlara neden olan sadece ben ben ben... inan çekip gideceğim hayatından şu kafamdaki düşünceleri atıp bir dakika düşünmeden düşünmek bile acıtıyor beni en derinden,içim acıyor kalbimin tam ortasında biryerde bir şey sızlıyor sensiz bir yaşamı aklıma getirdikçe gözlerime yaş hücum ediyor neden sence alışkanlık mı tüm bunlara neden...
Bir karar vermeliyim ben daha fazla mutsuz olmadan kimse yıpranmadan, tüm değerler gitmelimi yoksa devam etmelimi düğümleri çözmeden,sorgulamadan.Hele ki son zamanlarda okuduğum bir şey için hergün ağlarken ve kızıma her baktığımda Allaha şükrederken nedir bizi böyle içten içe bitiren gülmeyen gözlerim ve ben,karşımda bir yabancı ve sen nedir değişen tükenen biten,ben bulamıyorum ne olur bulduysan sen bir yol göster.
Seni gördüğüm o ilk anda ki bakışları,arşınladığımız sokaklarda ki soğuklara inat sıcasık ellerini,korkmayan cesur yanını,sen yanımda olduğunda sanki tüm dağlar üstüme gelse bir şeycikler olmaz duygusunu seni özledim benim ben olmadığımı söyleyen yanına inat sen sendemisin bir düşün,sorgulamadan önce düşünen yanını özledim,eğerki bulacaksak birbirimizi eğer ki yaşananlar 9 senedir çektiğimiz sıkıntılardansa aşılır eminim ben ama farkına varmadan ya bittiysek sende ben,bende sen nereye kadar sürer,nereye kadar gider ahhh bir bilsem,bir bilseeem ben…
1 yorum:
:(
Yorum Gönder