11 Aralık 2006

Bizim eve bir pamuk şekeri geldi

Hafta sonumuz çok güzel geçti,havanın güzel olması ve Serkanın hafta sonu evde olması beraber birşeyler yapabilmek için güzel bir fırsattı...
Cumartesi günü annem ve kardeşim dahil hepimiz Pendiğe gittik.Aslı ordaki parkta 2 saate yakın oynadı salıncaktan inmek istemedi,sırada bekleyenlere bizi rezil etti başında bir sürü çocuk ve annesi kuyruk olmuş kötü gözlerle bana bakıyor indir şu çocuğu der gibi sanki ben indirmiyorum,annecim hadi kaydırağa gidelim,şeker alalım,bek herkez bizi bekliyor inmezsen ben gidiyorum... gibi hiçbir öneri Aslıyı iknaya yetmedi,indirmeye çalıştıkça daha salıncağa dokunur dokunmaz basıyor çığlığı sonrasını biliyorum yere yatıp saatlerce ağlayacak çocuğu eğlenmeye getirmenin bir anlamı kalmayacak parkta daha 10 tane salıncak var ama çok kalabalık ve ısrarla millet bizi bekliyor içimden inmiyor kardeşim siz indirin kolaysa demek geliyor ama insanlar anlamıyooor.Neticede inmedide ben artık indiremiyorum buyrun siz ikna edin der olmuştum ki bizim kızın gönlü oldu ve indi,sanki bekleyenlere han bağışlamış edasıyla kaydıraklara yöneldi.Kaydırak tepesinde baloncuyu gördü ve o kadar büyük bir hızla indiki merdivenlerden hepimiz çok güldük.Aslının bir huyu var oyuncak konusunda ne alırsa iki tane olsun istiyor karşılıklı oynatabilmek için,iki tane at mı zebra mı karar veremediğim balonla yanımdaydı çok düşünceli çocuğum birinide bana almış karşılıklı oynatalım diye yarım saatte balon şeklindeki atlara ot yedirmek,duvar üzerinde gezdirmek suretiyle oynamakla geçti,sonra Pendik pazarını üstün körü gezdik Aslının bebek arabasını almayı unutmuşuz,kollarım koptu kucağımda taşımaktan yere bıraksam çok kalabalık ve birşeyin başında saatlerce kaldığından vakit harcanıyor,öyle şirinlikler yapıyorki kucağındayken yanaklarını sıkıyor saçlarını düzeldiyor,kedi gibi öptürüyor adamı öyle bir kandırıyor ki 15 kiloyu taşıyormuş gibi hissetmiyorsun eve gelince ağrıyan kol kaslarından olayın farkına varıyorsun...
Pazar sabahı halamın kızı Aslının(şee)si olan Şenay a gittik,öğleden sonra Rahmetli babamın amcasının torunu Levent,eşi Cemile ve 2 aylık kızları Zeynep bizdeydi,pamuk şekeri gibi maşallah hele gözleri maviş maviş öptük,kokladık Aslı ilk başlarda çok ilgi gösterdiği bebeği bir zaman sonra kıskandı ve bebeğin annesi olmak üzere herkeze kendini sevdirerek ilgiyi bebekten dağıtmak üzere türlü soytarılıklar yaptı,yemeğe kalmaları için ısrar etsekte başka biryere daha söz verdikleri için kalktılar.Bunu saymıyoruz Leventcim Zeynep kızımızı daha uzun sevebilmek için yatıya bekliyoruz...(Bu arada Levent bana Temsa işinin olduğuna dair güzel bir müjde verdi umarım doğrudur,umarım herşey biran önce yoluna girer)

1 yorum:

didi dedi ki...

Senden ve bütün annelerden dinlediğim kadarıyla, annelik gerçekten çok zor ama çocuğun sevgisinin büyüklüğü ve verdiği mutluluk bütün zorlukları, yorgunlukları silip geçiyor. Sevginiz ve mutluluğunuz daim olsun Nuray'cığım.:))