6 Ocak 2012

Uzaylı


Serkanı yolcu ettik ayın 2 sinde geçen sefer rahat olan kızım bu defa perişan etti bizi çok ağladı teselli olmadı ona hiçbirşey ne zaman alışacak bilmiyorum yada alışmalımı karışık hallerdeyim bu sıralar, bazen o kadar kopuyorum ki herşeyden uzaylı gibi bakıyorum etrafıma boş gözlerle kafamda çok şey dönüyor aynı anda,bakalım zaman herşeyi yoluna koyar elbet
Hastalık dönemindeyiz Serkan burdayken Aslı çok hastaydı halada öksürüyor,dönüncede Serkan hasta olmuş sıra bende mi şimdilik iyiyim ama etrafımdaki herkez hasta salgın var sanırım dikkat etmeli
Etrafımdaki insanlar var birde kimi dost kimi arkadaş kimi akraba çeşit çeşit özellikte bazı zamanlar onların kompleksleriyle uğraşmak zorunda kalıyorum ince ince laf dokundurmalar çetrefilli işler ve farkettim ki artık bu tarz şeylere zaman bile haracamak istemiyorum o andan o insandan ayrılmak kopmak istiyorum boş geliyor hele ikiyüzlü diye bir gurup varki sırf mecbur olduğun için konuşmak zorunda kaldıkların işte onları görünce miğdem bulanıyor artık çabucak geçen bu zamanda neyi,kimi paylaşamaz insan anlamakta güçlük çekiyorum elimden geldiğince uzak kalıyorum ama birşekilde gelip beni etkiliyor işte bundan nasıl sıyrılacağım onu bilmiyorum....

3 yorum:

Adsız dedi ki...

Nuraycığım aslında o tür insanlara karşı anında ağzının payını vermek lazım. Biz hep hatır gönül işi diye susuyoruz onlarda çirkeflik yapma ve her konuda bize laf söyleme hakkını kendilerinden görüyorlar, en iyisi ağzının payını verip susturmak (ama biliyorum hayatta yapamayız biz bunu)

Serap

Aslı'ya dair dedi ki...

Yok yapamıyorum Serap en iyisi elemek hayatından ama bazılarını elemende imkansız yaa zorunlu olarak hayatındalar ne bileyim ben bön bön bakıyorum artık suratlarına belki vazgeçerler bu anlamıyor diye:))

Adsız dedi ki...

güzel taktik :))
yada sende onları kendi silahları ile vuracaksın bak gör senden iyisi olmaz o zaman.