Sıkıntı

Aslında belli bir sebebi yok,sanırım Serkanın gittiği süre açılınca özlemeye başlıyorum ve yanlız hissediyorum kendimi etrafımda çok arkadaşım,komşum,kim olursa olsun o kadar kalabalığa rağmen yanlız hissediyorum bazı anlar işte o anlar canım çok sıkılıyor keyif alamıyorum ne okuduğum kitaptan ne seyrettiğim filimden nede sohbetten işte eve kapanıyorum iyice o dönemlerde sonra birşey oluyor ufacık birşey ve ben bakıyorum küçük çaplı depresyon bitmiş umarım Serkan gelene kadar devam etmez bu halim,kendimi bildim bileli mutluluğuda,hüznüde en uçlarda yaşarım ve çekilmez olurum suratsızken kimse istemez benim bu halimi alıştıkları için gülümseyen hallerime,başladığım rejimin buna etkiside büyük nutella kavanozu bana sırıtırken ona sırt çevirmek ne zordur:)))