16 Ocak 2013

Ah be çocuk

Ben tam alıştı derken bu gitmelere,anlıyor yavaş yavaş derken nerden çıktı bu babanın arkasından saatlerce için için ağlama kendini perişan ettin,ben nefes alamadım sen ağlarken,anlamıyorsun biliyorum herşey senin için kalbe söz geçmiyor ama annen ne yapsın be yavrum, hayatımızın ışığı sana öyle bakarken,saçının bir teline kıyamayan ben, o akan damlalarda erimezmiyim,bitmezmiyim sanıyorsun...Bu annene bir ders olsun,bundan sonra babanı evden yolcu edelim,sanki bakkaldan ekmek alıp gelecek gibi...

2 yorum:

Unknown dedi ki...

Allah kavuştursun nuraycım :( evden uğurlamakta o kadar zor ki arkasından bakakalmak yani her türlüsü zor be arkadaşım:(

Aslı'ya dair dedi ki...

Sağol canım,bu defa emindim Aslıdan son dakkaya kadar iyi durdu renk vermedi dedim şükür bu defa güle oynaya geliriz eve ama perişan etti beni,birde öyle deneyeceğim bakalım kolay yolu varmı bunun yoksa böyle herdefasında idaremi edeceğiz,seninde gözün aydın şimdiden güzel bir 15 gün olsun...