Karmakarışık

Sıkılıyorum bazen yaşadığım hayattan, ve de insanların yaşadığı hayattan sanırım hayat hepimize bir rol yüklüyor ve bunu yaşamak zorunda kalıyoruz.Tamamen kendin olduğunda yada hayatın sana yüklediği o rolden sıkıldığında insanlar senden hoşlanmıyorlar, gerçi belli bir yaşa kadar sende bu yaptırımlara uyuyorsun belli bir yaştan sonra gelen ağam, giden paşam havasına giriyorsun. Ben buyum beni böyle kabul et sev yada sevme, bunu yaparken ama asla karşındakine saygısızlık yapmayı yada onu ben buyum derken incitmeyi içermiyor, ama sırf bizi sevsinler diye yada toplumda kabul görmek pahasına başka bir kabuğa bürünmekte çok sahtekarca,yapmacık geliyor bana,zaten başkasının kıyafetini giymişsin gibi sırıtıyor,komik oluyur. Kendim de zaman zaman böyle oluyorum ama inanın sonra kendimden bile miğdem bulanıyor,soyutluyorum kendimi bu tarz ortamlardan ve insanlardan ki mecburen bulunmak zorunda olduklarımda sonrası bir baş ağrısı,sabırsız,tahammülümün az olduğu zamanlarda ki bu zamanlar sıklaştı, muhakkak bir şey bulup kaçıyorum hem de ne kaçış eve attığımda kendimi çölden sonra su bulmuş biri gibi her zerresini seviyorum evin...Değişim yaşla mı yaşananlarla mı alakalı çözemedim .Bu kış ayları da yaramıyor bana karmakarışık bir kafayla dolaşıyorum, uyum sağlamak güzel ama bu uyum değil ya başka bir şey...