8 Eylül 2006

Çıldırmaya az kaldı...

Evimde ki işler hala bitmedi ama biz eve geçtik zamanında işini yampamayan insanlar yüzünden ev hala ev halini alamadı bende bir türlü kendimi veremedim her tarafta kutulanmış eşyalar duruyor yerleşmeyş bekleyen onlarda benim gibi sabırlı aramzıda tek fark bende bolca tıngırtı geliyor.Aslında ne sorunlar var diyorum etrafımda oturacak bir kanepe,kafasını sokacak ev bulamayanlar ben ise Allahın verdiği imkanla alıp yapabildiğime şükredeceğime sinir küpü gibi dolanıyorum ortalıklar da ama şikayetim olana olmayana değil insanlardan kaynaklanan geçikmelere ve bu öyle 1-2 günü bulmadı 1 haftayı geçti mesela hala doğal gaz açılmadı suyu kullanamıyorum,annemde yiyor içiyor eve sadece yatmak için geliyorum etraftaki dağınıklıktan Aslının başına bir şey gelecek diye korkuyorum ama artık annemde kalmakta istemiyorum evimi özledim,dizilerim başlayacak kızımla oynaştıktan onu uyuttuktan sonra bacaklarımı uzatıp,kahvemi alıp tv keyfi yapmak istiyorum,Serkanla dv keyfi yapalım aylak kahvaltılar yapalım istiyorum,arkadaşlarım gelsin istiyorum eve girdiğimde heryerde kutular,vidalar,takım çantaları görmeyeyim istiyorum gene ne çok şey istiyorum ben.İş yerinde işler durgun sabah belli bir saate kadar ufak tefek işleri halledip internete takılıyorum,maaşlarımız 10 gün oldu yatmadı şirket satılacak mı ortakmı alınacak ne olacaksa olsun artık çok bunaldık her kafadan ayrı bir senaryo çıkıyor tüm çalışanlar olark Temsanın bizim şirketi almasını istiyoruz eski yönetimle devam edersek hasta Aksam can çekişmeye devam edecek gibi geliyor.Dün kandildi duamı kızımı uyuturken yaptım Aslı bu sıralar 1 saati geçik ayakta sallanıp uyuduğu için herkeze dua etme fırsatım oldu çok şükür zaten benim ninnilerim hep dua gibidir dandini dandini dastanayla başlayıp Aslıya dua faslına geçer en sonda Aslı benim canımdır,pamuk kızım balımdır,ben Aslımı çok sevdim Allaha emanet ettim,melekler yoldaşın olsun,güzel rüyalar görsün,Rabbim seni korusun der sessizce ayrılırım yanından.Dün bir arkadaşımla yazışıyordum yakında 1 yaşına girecek dünya tatlısı bir kızı var bakıcı sorunu yaşadı çok sonunda buldu ama sitede olan bir olaydan bahsetti tüylerim diken diken oldu anlatmak isterdim ama yazmaya bile elim varmıyor inanın dayağın ötesinde iğrenç bir şey,tabi dünyada gerçekten severek bu işi yapanlar var ama böyleleride var ben çok şanslıyım kızımı önce Allaha sonrada,hayatta en güvendiğim insana anneme emanet ediyorum içim rahat eğer annem bakamasaydı ayrılırdım zaten işten kafayı herdakka yemektense ki ben takıntılıyım çok,bunun için hergün şükrediyorum.Çok şanssızım diyorum ama galibe şanslı olduğum çok şey var bu dünyada…

Hiç yorum yok: